Een poos geleden zag ik een natuurfilm. Naast het wonderlijke natuurschoon dat werd gedeeld, ging het ook over de Filipijnse arend.
Op het moment dat deze vogel werd gefilmd, zijn vleugels uitspreidend, werd ik opeens enorm geraakt door het beeld. Enorme vleugelen, prachtig geweven, hoe veilig kan ik daaronder zijn!
Opeens kon ik het me helemaal inleven en invoelen, te mogen schuilen onder de vleugelen van de Allerhoogste.
Alsof ik even onder die vleugelen zat. Zo veilig. Zo geborgen!
Gisteren was het biddag. En ik dacht na over bidden.
Bidden is eigenlijk ook schuilen bij God.
Afhankelijk te zijn. God is de Gever. Dankbaar. Oorsprong van alle goeds. Open en veilig. Abba Vader.
Alles te mogen vertellen en vragen naar dat wat we wensen en nodig hebben.
Zelfs het dagelijks brood. De kleine dingen die onbelangrijk lijken. En de grote dingen die onmogelijk schijnen.
Voor elke dag genoeg. Voor nu. Morgen is morgen.
Er wordt voor me gezorgd, er is genoeg, dag bij dag.
Vertrouwen: God zorgt ~al werk ik graag hard om controle te houden. Ik ben veilig~, al voelt het soms niet zo in de storm van de wereld.
Hij is en geeft genoeg - al maak ik me zorgen over geld en spullen en toekomst.
Elke dag nieuwe genade.
Groeien in deze liefde en trouw.
Vertrouwen.
Schuilen.
Reactie plaatsen
Reacties